Wat is discriminatie?

Discriminatie is het maken van onderscheid tussen mensen op grond van niet relevante kenmerken. Anders geformuleerd: discriminatie is het ongelijk behandelen van mensen op basis van kenmerken die er niet toe doen. Hierbij kunt u denken aan de volgende kenmerken: godsdienst, levensovertuiging, politieke overtuiging, ras, geslacht, nationaliteit, seksuele geaardheid, burgerlijke staat, handicap of chronische ziekte, leeftijd, arbeidsduur (fulltime en parttimewerk) en soort contract (vast of tijdelijk).

Directe en indirecte discriminatie

Bij directe discriminatie wordt er direct onderscheid gemaakt naar een van de discriminatiegronden. Een voorbeeld van directe discriminatie op grond van geslacht: u doet hetzelfde werk als een collega, maar u krijgt minder geld omdat u een vrouw bent. Direct onderscheid is verboden en kan wettelijk bestreden worden.

Bij indirecte discriminatie wordt er onderscheid gemaakt dat in eerste instantie neutraal lijkt. Maar de neutrale regel of werkwijze pakt toch uit als discriminatie. Een voorbeeld van indirecte discriminatie op grond van handicap: in een restaurant worden honden niet toegelaten. Hierdoor wordt indirect onderscheid gemaakt op grond van handicap: mensen met bijvoorbeeld een blindengeleidehond mogen niet naar binnen. Indirect onderscheid is alleen toegestaan als er een objectieve rechtvaardigingsgrond is. Met andere woorden: voor het onderscheid moet een goede reden zijn. Dit moet per geval beoordeeld worden.

Daarnaast bestaan er ook stereotypen en vooroordelen. Beide kunnen leiden tot discriminatie. Stereotypen lijken veelal onschuldig, maar kunnen wel voeding geven aan intolerant gedrag. Vooroordelen zijn vaak hardnekkig en kunnen ervoor zorgen dat iemand bewust of onbewust mensen of groepen mensen gaat achterstellen of benadelen.